Vultu tranquillo serenoque

Augustus, reconstruction by Salva Ruano

Forma fuit eximia et per omnes aetatis gradus venustissima (...) Vultu erat vel in sermone vel tacitus ... tranquillo serenoque (...) Oculos habuit claros ac nitidos (...); dentes raros et exiguos et scabros; capillum leviter inflexum et subflavum; supercilia coniuncta; mediocres aures; nasum et a summo eminentiorem et ab imo deductiorem; colorem inter aquilum candidumque; staturam brevem... (C.Suetonius Tranquillus, De vita Caesarum: Vita Divi Augusti, 79)

Hic est Vesbius

Hic est pampineis viridis modo Vesbius umbris, 

Presserat hic madidos nobilis uva lacus: 

Haec iuga, quam Nysae colles, plus Bacchus amavit, 

Hoc nuper Satyri monte dedere choros. 

Haec Veneris sedes, Lacedaemone gratior illi, 

Hic locus Herculeo numine clarus erat...

(M.Valerius Martialis, Epigrammata IV, 44, 1-6) 

Vultu pulchro

The Emperor Nero, reconstruction by Salva Ruano.

Statura fuit prope iusta, corpore maculoso et fetido, subflavo capillo, vultu pulchro magis quam venusto, oculis caesis et hebetioribus, cervice obesa, ventre proiecto, gracillimis cruribus, valitudine prospera... (C.Suetonius Tranquillus, De vita Caesarum: Vita Neronis, 51)

ἐξελυσάμην βροτοὺς

Promethée (1620), by Theodor Rombouts

ἐγὼ δ᾽ ἐτόλμησ᾽: ἐξελυσάμην βροτοὺς 

τὸ μὴ διαρραισθέντας εἰς Ἅιδου μολεῖν. 

τῷ τοι τοιαῖσδε πημοναῖσι κάμπτομαι, 

πάσχειν μὲν ἀλγειναῖσιν, οἰκτραῖσιν δ᾽ ἰδεῖν: 

θνητοὺς δ᾽ ἐν οἴκτῳ προθέμενος, τούτου τυχεῖν 

οὐκ ἠξιώθην αὐτός, ἀλλὰ νηλεῶς 

ὧδ᾽ ἐρρύθμισμαι, Ζηνὶ δυσκλεὴς θέα.

(Αἰσχύλος, Προμηθεὺς Δεσμώτης, 237-243)

περὶ τῶν Ἡρακλέους στηλῶν

Ἡμεῖς δ´ ἐπεὶ περὶ τῶν Ἡρακλέους στηλῶν ἐμνήσθημεν, οἰκεῖον εἶναι νομίζομεν περὶ αὐτῶν διελθεῖν. Ἡρακλῆς γὰρ παραβαλὼν εἰς τὰς ἄκρας τῶν ἠπείρων τὰς παρὰ τὸν ὠκεανὸν κειμένας τῆς τε Λιβύης καὶ τῆς Εὐρώπης ἔγνω τῆς στρατείας θέσθαι στήλας ταύτας. Βουλόμενος δ´ ἀείμνηστον ἔργον ἐπ´ αὐτῷ συντελέσαι, φασὶ τὰς ἄκρας ἀμφοτέρας ἐπὶ πολὺ προχῶσαι· διὸ καὶ πρότερον διεστηκυίας ἀπ´ ἀλλήλων πολὺ διάστημα, συναγαγεῖν τὸν πόρον εἰς στενόν, ὅπως ἁλιτενοῦς καὶ στενοῦ γενομένου κωλύηται τὰ μεγάλα κήτη διεκπίπτειν ἐκ τοῦ ὠκεανοῦ πρὸς τὴν ἐντὸς θάλατταν, ἅμα δὲ καὶ διὰ τὸ μέγεθος τῶν ἔργων μένῃ ἀείμνηστος ἡ δόξα τοῦ κατασκευάσαντος· ὡς δέ τινές φασι, τοὐναντίον τῶν ἠπείρων ἀμφοτέρων συνεζευγμένων διασκάψαι ταύτας, καὶ τὸν πόρον ἀνοίξαντα ποιῆσαι τὸν ὠκεανὸν μίσγεσθαι τῇ καθ´ ἡμᾶς θαλάττῃ. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐξέσται σκοπεῖν ὡς ἂν ἕκαστος ἑαυτὸν πείθῃ. (Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη ἱστορική IV, 18,4-5)

Μινώταυρον απέκτεινεν

Tοῦτο ἐξάψας Θησεὺς τῆς θύρας ἐφελκόμενος εἰσῄει. καταλαβὼν δὲ Μινώταυρον ἐν ἐσχάτῳ μέρει τοῦ λαβυρίνθου παίων πυγμαῖς ἀπέκτεινεν, ἐφελκόμενος δὲ τὸ λίνον πάλιν ἐξῄει. (Ἀπολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, E 1.9)