Oἱ δ᾽
Ἀθηναῖοι πολιορκούμενοι κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν ἠπόρουν τί χρὴ ποιεῖν, οὔτε νεῶν οὔτε συμμάχων αὐτοῖς ὄντων οὔτε σίτου: ἐνόμιζον δὲ οὐδεμίαν εἶναι σωτηρίαν (...) ἐπεὶ δὲ παντελῶς ἤδη ὁ σῖτος ἐπελελοίπει, ἔπεμψαν πρέσβεις παρ᾽
Ἆγιν, βουλόμενοι σύμμαχοι εἶναι
Λακεδαιμονίοις ἔχοντες τὰ τείχη καὶ τὸν
Πειραιᾶ, καὶ ἐπὶ τούτοις συνθήκας ποιεῖσθαι. (
Ξενοφῶν,
Ἑλληνικά II, 2, 10-11)
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada